Genieten in Frankrijk.
Wakker worden in een eeuwenoud huis, midden in een pittoresk middeleeuws stadje. De houten vloeren kraken onder alle verhalen en geschiedenis. Nu voor even jouw thuis. Je haalt een vers stokbrood bij de boulanger op de hoek en maakt rustig plannen voor de nieuwe dag. Vanavond een galette eten bij het restaurantje verderop, en daarna een wandeling over de heuvel. Of zelf koken en lekker lang natafelen. Inderdaad, als god in Frankrijk.
Ruim 20 jaar zijn we eigenaar van een oud boerderijtje met grote schuur en landje als tweede huis. Verknocht aan het prachtige Noord-Franse departement Meuse. Toen de kans zich voordeed, hebben we een knoop doorgehakt. En zijn op zoek gegaan naar een authentieke stadswoning in Saint Mihiel (ja, zonder C), een eeuwenoud stadje aan de Maas. Voor erbij, en om te verhuren. We hebben het gevonden in het hart van de leerlooiersstraat, oftewel Rue des Tanneurs…
https://www.instagram.com/coeurdestanneurs/
https://www.instagram.com/meusemaas/
in de achtste eeuw stichtten de monniken het eerste klooster
Saint Mihiel
Deze plattegrond is uit de 12de eeuw. Het stadje had een kasteel op de noordelijke heuvel en een stadswal met water eromheen. De huidige Rue des Tanneurs (toen Rue du Putis) loopt vanaf de zuidkant van de Place du Chatel (nu Place Lieger Richier) naar het oosten. Je ziet om de stad schematisch de loop van de Marsoupe. In het midden tussen de huizen een aftakking waar de leerlooiers hun werk deden. Het kasteel bestaat niet meer, een paar resten van de oude stadswal zijn er nog wel.
Een ansichtkaart uit 1910. Twee mannen en een meisje bij het standbeeld van de middeleeuwse beeldhouwer Ligier Richier met zijn zoon op het gelijknamige pleintje in Saint Mihiel. Het vredige stadje zou in de eerste wereldoorlog, oftewel La Grande Guerre, middenin het front liggen. Ruim 2500 bewoners die niet op tijd konden vluchten, dienden van 1914 tot 1918 als menselijk schild. Het standbeeld raakte zwaar beschadigd en er staat nu een duplicaat. Recht onder de postzegel begint de Rue des Tanneurs.
Het huis aan de Rue des Tanneurs. Smal (max 3,3 meter!) en hoog. Achter de voordeur de gang van bijna 12 meter naar de achterdeur. Halverwege de gang, haaks erop, het trappenhuis dat het huis in een voor- en achterkant deelt. Aan de voorkant de eetkamer, daarboven de ‘salon/bibliotheek’, daarboven de grote slaapkamer en daarboven een zolderkamertje. Achter de keuken, daarboven de ‘zonkamer’, daarboven de ene helft badkamer en andere helft slaapkamer en daarboven de hoge zolder met rond raampje.
Op deze combinatie van een oude ansicht en streetview zie je het oude gemeentehuis (Ancien Hotel de Ville) in de Rue Raymond Poincaré. Met prominent aan de gevel de klok. In 1777 verhuisde de gemeentelijke administratie en rechtspraak naar dit toen gloednieuwe gebouw.
Tot 1776 (en in ieder geval vanaf de twaalfde eeuw) zaten de provoost en ambtenaren in de Prévoté op het huidige Place Ligier Richier – tot het te oud en ongeschikt werd.
Vandaag de dag zit de gemeente (Mairie) in een vleugel van de imposante Benedictijnse Abdij en bibliotheek. Een ander pronkstuk van de stad.
Lees en leef mee – van idee tot uitvoering
Laatste 6 blogs
- Champagne!Van de week liep ik door een Franse kringloop waar ik al een tijd niet geweest ben. Veel spullen voor niet al teveel. Vooral voor Fransen die zich geen nieuwe kunnen veroorloven, is aan het publiek af te lezen. Als er al NederlandersMeer lezen over “Champagne!”
- Geschiedenis op de murenEen tweedehands huis. Nou ja, er zijn veel meer handjes doorheen gegaan in de loop van de decennia. Eeuwen. De laatste veertig jaar het thuis van een respectabele dame. Ze scheidde van tafel en bed van haar man toen ze in de vijftigMeer lezen over “Geschiedenis op de muren”
- Het eerste rampjeEn toen hadden we de sleutel. En toen ging ik de volgende ochtend naar Ons Huis en stak de sleutel in Onze Voordeur en leegde Onze Brievenbus. En toen klikte ik de hoofdschakelaar omhoog. En toen deden de lampen het. En toen deedMeer lezen over “Het eerste rampje”
- Voici les Clés!Jaaaah, we hebben ze: de sleutels! Maandag 7 februari was het zover. Om 5 uur weer bij de notaris aanschuiven met de drie zussen en broer. Nu in een andere kamer, met de notaris aan een bureau achter een plastic scherm. En eenMeer lezen over “Voici les Clés!”
- Verwachtingen managenStomme gemeente Saint Mihiel. Nog geen uitspraak gedaan of ze akkoord zijn met de verkoop aan ons. De definitieve overdracht maandag 31 januari gaat dus niet door. Dat vertelde de notaris toen Robin voor de zekerheid belde hoe laat de afspraak is. InMeer lezen over “Verwachtingen managen”
- Kopen, krijgen en koesterenIn ons Franse boerderijtje verzamelen de spullen ‘voor Saint Mihiel’ zich grotendeels in één kamer. Op de grond, tafel en kastjes staan borden, bestek, glazen, schalen, snijplanken, weckpotten, vazen, een muurrekje, bakjes, kookgerei, enz enz. Oude meuk. Voor mij tweedehands/vintage/antiek en kwalitatief goedMeer lezen over “Kopen, krijgen en koesteren”
Le Coeur des Tanneurs 